dinsdag 24 maart 2009

Pedofiel op de loer: kind offline halen?

Zojuist was ik een lekker bijtijds thuis. Al zappend kwam ik langs Dr.Phil, waarin werd gesproken van een meisje van 10 dat chatte met een man van in de 40. Die man postte allemaal vieze, seksueel getinte fantasieën naar dat meisje, zaken waar het kind amper raad mee wist. Toch bleef het kind chatten met de man, want de aandacht die hij haar schonk beviel haar wel. De raad van Dr.Phil was resoluut: haal dat kind offline, gooi de computers het raam uit en communiceer voorlopig alleen per postduif.

Mijn primaire reactie was dat ik onmiddellijk geschokt was: hoe kan zo'n kind zich ooit bewust worden van haar online-gedrag als zij niet de gelegenheid krijgt om te oefenen. Is Dr.Phil ook zo'n hysterische Amerikaan (type-Amerika-is-net-Urk-maar-dan-heel-groot) of is hier meer aan de hand? Jazeker.

De vader van het meisje vulde aan dat het contact werd gelegd op een Playstation. Om games heen zijn er hele communities en het is al langer bekend dat pedofielen hun aandacht van MSN hebben verlegd naar typische kinderspellen die een online chatruimte hebben. In het maartnummer van Power Unlimited werd daar ook keurig aandacht aan besteed ('Dames opgepast: de viezeriken liggen op de loer', p.15). De tips zijn luchtig verwoord, maar natuurlijk bloedserieus van aard. ('Wat mensen ook mogen beweren, van topless gamen word je niet beter in het spel.')

Terug naar dat meisje van 10. Het staat buiten kijf dat meisjes op internet kwetsbaarder zijn dan jongens. Dit meisje heeft grote pech, omdat zij nu in de klauwen is gekomen van een pedo (goddank alleen nog online). Bovendien is al het gechat zodanig uit de klauwen gelopen, dat het meisje er ook erg negatief door beïnvloed is. Zonder precies te weten wat ze zegt, uit ze seksueel getinte opmerkingen terug naar de man aan de andere kant. Is zo'n meisje offline halen in dit geval terecht? 
Ik denk het wel. Het meisje moet gekalmeerd worden, haar moet geleerd worden wat normaal wenselijk gedrag is en dat zo'n pedo niet een normale man is. Daarnaast moet zij leren voor welke gevaren zij zich zal moeten wapenen als ze ooit weer online gaat. En dat laatste is wat ik miste bij Dr.Phil. Mag dat meisje ooit weer online? Ik mag toch hopen dat ze weer mag chatten als ze dat bewust kan doen!

Moeten ouders alle digitale middelen voor gevaarlijk aanzien? Nee! Moeten ouders waakzaam zijn? Jazeker! Als pedo's nu de chatboxen bevolken van Barbie- en My Little Pony-achtige games, is het zeker om daar goed van op de hoogte te zijn. Ik raad ouders dan ook altijd aan om te weten wat je kind doet online. Als je verdachte figuren ziet in een chatbox: kijk of je dat kunt melden bij de beheerder. Natuurlijk! Het moge duidelijk zijn dat zulk tuig van mij meedogenloos aangepakt moet worden en zoiets begint toch met melden.

Gelukkig zijn er goede handreikingen online en in de boekhandel (dat laatste zeg ik niet uit familiaire betrokkenheid, maar omdat ik het écht een goed boek vind) voor ouders en die zijn snel en gemakkelijk te vinden indien noodzakelijk. Ik vind het nog altijd dat de voordelen van online communiceren vele malen opwegen tegen de nadelen. Daarom raad ik ouders aan om zich zoveel mogelijk te verdiepen in dit alles. Zo kun je enorm veel voorkomen, waar nodig genezen, maar boven alles nuanceren. Ik vind Dr.Phil best heel tof, maar dat laatste had hij hier ook moeten doen.

woensdag 18 maart 2009

Lezen versus gamen

Leuke tip van mijn 6vwo-leerling Kiyara Venner, met wie ik veel discussieer over gaming. Gevoelsmatig is het helemaal juist wat hier wordt beweerd en ik durf haast te zeggen (als historisch letterkundige) dat het historisch gezien ook een goede hypothese is.


woensdag 11 maart 2009

Chatles! Deel 2: voortschrijdend inzicht

De drukte in de praktijk verhindert me om met theorie bezig te zijn, dus ook met mijn edublog. Er zijn wel interessante ontwikkelingen van mijn werkvloer te melden, want ik ben nog steeds aan het stoeien met mijn chatlessen. Inmiddels heb ik er met mijn 2hv-klas een stuk of 5 lessen opzitten en die hebben me tot een aantal aanvullende inzichten gebracht op mijn vorige stuk omtrent de chatles.

Allereerst: ik deed het al niet, maar chat NIET mee. Dat leidt af en bovendien heb je de neiging om commentaar te geven op alles, zodat je niet meer bezig bent met de leerling in de echte wereld. Vandaag moest ik de neiging een keer écht onderdrukken, maar ik ben blij dat ik dat ook daadwerkelijk heb gedaan: het einde is snel zoek.

Spammende leerlingen kun je goed onder de aandacht brengen bij de evaluaties van het chatlog. Een meerderheid van leerlingen uit mijn 2hv-groep vindt spammers irritant. Recedivisten moeten straf krijgen: zij moeten al hun spam overschrijven op papier (en aangezien die vaak meer dan 300 'berichtjes' telt, is dat een interessante straf). Tja, ik houd niet van straffen, maar de leerlingen hebben dit zelf bepaald. Wie ben ik om daar tegenin te gaan dan? En ja, vandaag heb ik twee spammende dames straf gegeven. Die wilden blijkbaar even checken waar mijn grenzen liggen.

Vandaag hebben de leerlingen een correctiemodel gemaakt van de grammaticaopdrachten uit het boek. Een groot mankement is dat ik nog steeds zoek naar een ideale vorm om de opdrachten uiteindelijk voor iedereen toegankelijk te krijgen. Vooralsnog ben ik toch maar het forum op Moodle gaan gebruiken. Dat idee is uit armoede geboren: de Wiki werkt nog niet goed op Moodle, de woordenlijstfunctie is ook niet ideaal (zie vorige stuk) en de eerst komende paar jaar verwacht ik nog niet via Google Docs- of SkyDrive-achtige omgevingen met 30 leerlingen WYSIWYG te werken aan één enkel document. Geen duidelijk outputkanaal betekent dat leerlingen eerder gaan klooien. Daar zit mijn voornaamste worsteling.

Toch blijf ik nog steeds positief over het principe chatles. Mijn 3 gymnasiumklas heeft een leuk begin gemaakt van een stijlfiguren- en beeldspraakdatabase, mijn 5 havogroep is net begonnen aan een - zeg maar - MMO poëzieanalyse en morgen ga ik met mijn 4vwo aan het schriftelijke betoog.

Wordt dus nog steeds vervolgd!