Seksescheiding speelgoed verkondigt gedachtegoed Bronstijd

"Prinsessen en Ninja Turtles," had ze geantwoord. Mijn dochter was toen vijf en ik had haar gevraagd wat ze had gespeeld op school. Wat de Ninja Turtles dan deden, vroeg ik: "Vechten," zei ze. "Om de prinsessen te beschermen." Op mijn vraag of prinsessen ook aan vechten deden keek ze mij niet-begrijpend aan: "Nee, natuurlijk niet." Daar stond ik dan met mijn genderbewust bedoelde opvoeding. Toen mijn dochter pasgeleden Rey uit Star Wars VII wilde zijn, zagen we dat alle Star Wars-spullen bij de Bart Smit en de C&A alleen bij de jongensafdeling te vinden waren. "Dan mag ik het niet," zei ze. Twee alledaagse voorbeelden van treurige mentaliteiten uit de Bronstijd die een dochter en vader kunnen tegenkomen anno nu. Dat alles mag best wel eens stoppen.

Mijn dochter wil een Millenium Falcon van LEGO. In de Verenigde Staten is het nieuwste model een van de genomineerden voor de prijs voor het beste speelgoed voor jongens. Ook in de gemiddelde Bart Smit, Intertoys of soortgelijke speelgoedwinkel wordt dit speelgoed gepresenteerd als jongensspeelgoed, tegenover de hardroze, frutselrijke dozen van LEGO Friends, bestaande uit damespoppetjes die cupcakes bakken, dieren genezen of popartiest zijn.

In 2009 hebben twee meisjes via het Jeugdjournaal aan de baas van Intertoys gevraagd waarom zij niet met walkietalkies mochten spelen. Die lagen immers in de vakken met jongensspeeltuig. Het antwoord van de manager in kwestie sprak bedroevende boekdelen: "We hebben ook roze walkietalkies hoor."

Deze week maakt Rebecca Haines, een Amerikaanse docente marketing en media, zich terecht zorgen over vergelijkbare praktijken in haar land. Aldaar vindt deze week een grote, landelijke speelgoedbeurs plaats waar er nog immer verkiezingen zijn van het beste speelgoed in de categorieën jongens en meisjes. De jongens mogen spelen met Star Wars, Hot Wheels en Marvel-helden, de meisjes krijgen alleen de beschikking over een meezing-Elsa uit Frozen, een koekjesoven of een ijsmachine. Tenminste, als het ligt aan de jury. Rebecca Haines denkt daar gelukkig heel anders over.

Over dit soort zaken heeft Rebecca Haines een interessant boek gepubliceerd dat van mij best wel eens in het Nederlands vertaald mag worden, over hoe je je dochter door de prinsessenobsessie moet heen loodsen. Een korter betoog heeft zij opgenomen in de Washington Post van vorige week. Mocht je je als ouder ook bewust willen opstellen van de nonsens van de grote speelgoedmakers en -verkopers, dan raad ik je aan om het eens goed te lezen. Het is anno nu nog steeds nodig. Je moet de openingstune van het vorig jaar geproduceerde Studio 100-programma Prinsessia maar eens goed beluisteren.

Mijn dochter gaat me vanavond hopelijk weer gewoon te lijf met haar lightsaber, haar LEGO Friends vangen samen met LEGO Indiana Jones de boef op de motor en op school mag zij deze week hopelijk spelen in de piratenhoek. In de toekomst wens ik haar toe dat zij stevig op twee benen staat, wars van glazen plafonds en obstinate, middeleeuwse mannetjes haar geluk vindt in het leven. Als ik daar als vader enige invloed in kan uitoefenen door seksescheiding in haar verbeeldingskracht tot grote onzin te verklaren, dan vind ik dat een groot goed.