Weinig mensen in het onderwijs lopen warm voor een prestatiebeloning (en uit onderzoek uit de jaren 1970 blijkt al dat zulk loon alleen werkt bij kort-cyclische arbeid en dat is het omgekeerd evenredige van werken in het onderwijs). Ook een verkapt beoordelingsgebeuren, zoals nu wordt voorgesteld, leidt tot niets. Bovendien kun je - populistisch gezien - er een nare cirkelredenering aan overhouden: als allerlei leraren toch zo slecht zijn, dan kun je die toch niet andere slechte leraren laten beoordelen?
Helemaal grijs wordt het als je daar ook nog ontslagtoestanden bij gaat halen. PVV'er Beertema pleit daarvoor. Een echt argument voor dat verhaal heb ik nog niet gehoord, behalve dan dat hij meent dat de mbo-school waar hij decennia heeft gewerkt in zijn optiek de maat aller dingen is geworden. Zo heb ik blijkbaar in de 14 jaar dat ik in het onderwijs werk al heel wat meer functioneringsgesprekken gehad dan Beertema, maar ik zie daarin geen reden om wraakacties te ondernemen tegen 5% slecht presterende collega's.
Het lijkt mij prettiger als je bij die 5% kijkt aan welke omstandigheden dat allemaal ligt. Ook uit eigen ervaring kan ik vertellen dat een reputatie te voet komt, maar te paard gaat: er zijn leerlingen die je billijken tot de eerste onvoldoende. Soms heb je pech, want dan komen de ouders zich ook bemoeien met de manier waarop je een kind beoordeelt. Je moet collega's dan juist leren hoe je dit soort situaties kunt voorkomen, zonder dat je jouw oordeel loslaat over prestaties van het kind. Soms moeten collega's leren om het juiste pedagogische klimaat te creëren, om grenzen aan te geven en om consequent te zijn in het beoordelen van prestaties. Als je dat niet doet en Zuidema's malle voornemen of Beertema's botte bijl hanteert, dan gaat er nog heel wat talent verloren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten