vrijdag 3 april 2009

Racespellen maken agressief? Doe dan sociaal!

Volgens twee onderzoekers uit Groot Brittannië worden gamers agressiever van spelletjes waarin geracet wordt, dan die waarin wordt geschoten. Daar kan ik mij best iets bij indenken, want van een goed racespel kun je best heel gejaagd raken. Bij schietspellen moet je vaak heel kalm blijven: rustig bewegen, schuilen achter objecten, kijken, schuilen, kijken en schieten.

Ik ben dol op racespellen. Op mijn vertrouwde PSP race ik graag (Burnout Legends, Need For Speed, Ridge Racer) en - al zeg ik het zelf - ik ben best goed in die games. Schieten boeit mij iets minder; zo af en toe vind ik het leuk om zo'n spel te doen. Op de PC heb ik een tijdje Call Of Duty 2 gedaan, maar nadat ik het had uitgespeeld heb ik het cd'tje nauwelijks aangeraakt. Hoe dan ook, ik verbeeld mezelf dat ik weet waar ik het over heb.

Terug naar het onderzoek: 30 mensen zijn onderworpen aan het spelen van 2 games: Project Gotham Racer, een fps (first person shooter - type je-ziet-alleen-de-geweerloop -) en een tennisspel. Kort en goed: resultaat is dat de gamers het meest opgefokt reageren na het racen.

30 mensen. Dat klinkt nog niet heel representatief. Daarnaast: als ik een fps doe en keer op keer op keer niet langs een eindbaas kom, dan word ik ook knap chagerijnig. Bovendien ben ik benieuwd wat er gebeurt als je zou racen met Need For Speed, waarin de auto in de regel niet kapot kan. Of: wat zou er gebeuren als je Mario Kart zou doen? Word je agressief van zo'n racespel, met allerlei absurde grappen en grollen?

Met een aantal leerlingen speel ik wel eens een game op vrijdagmiddag. Dan koppelen we een console aan de beamer of we gamen met PSP of Nintendo DS. Van dat samen gamen zie ik vooral dat het er heel gezellig en sociaal aan toe gaat. De grote favorieten zijn Burnout Legends op de PSP (racen dus), Tekken op de PSP (vechten) en Mario Kart op de DS of Smash Bros Brawl (vechten) of Mario Kart op de Wii. Ze mogen bij ons best komen meten, want 30 mensen kan ik wel leveren. En ik zie ze allemaal opgewekt de deur uitgaan, in plaats van opgefokt.

Bekijk hier een leuke impressie van zo'n middag, gemaakt door Kiyara Venner:

woensdag 1 april 2009

Ook onderwijs: mijn leerlingen in finale Concours de la Chanson!

Mijn getalenteerde, zingende leerling Elise Bos is doorgedrongen tot de laatste acht deelnemers aan een landelijk Concours de la Chanson van de Alliance Française. Zij wordt daar begeleid door andere leerlingen: Daniël Eskens (bas), Jesse Smits (gitaar), Carmen van Mulier (piano) en Jimmi Hueting (drums).

Elise en haar band zullen 2 liedjes ten gehore brengen. In elk geval Le signeen Mon trésor. Deze liedjes heb ik samen met Elise geschreven, maar later is Elise zelfs nog in haar uppie aan het schrijven geslagen!

Hoe dan ook: kom kijken! Het kost €18, het is in Amstelveen (17 mei, 14.30 uur), maar voor dat geld heb je ook wat: de show wordt gepresenteerd door Ivo Niehe en in de jury zitten onder meer Liesbeth List en Tonny Eyk. Niet gering dus!

Ik ben er heel erg trots op dat ik deze sympathieke, getalenteerde mensen mag begeleiden en dat wij de eindronde hebben bereikt van zo'n groot evenement! (Wende Sneijders is daar ooit gelanceerd, bijvoorbeeld.)

Welkom!
Voor meer informatie, check: http://www.alliance-francaise.nl/festival/concours_de_la_chanson.php

En voor als je deze nog niet had gezien: